Historia Muzeum Regionalnego w Głogówku sięga przełomu XIX i XX wieku. Wówczas to znany historyk i kolekcjoner, baron Ernst von Woikowsky-Biedau, zorganizował pierwsze Muzeum, które zajmowało parę pomieszczeń tzw. Gartenburgu. Zebrał on tam wiele interesujących eksponatów z Głogówka i okolic. Dużą pomoc w zorganizowaniu zbiorów wykazali uczniowie głogóweckiego seminarium nauczycielskiego (Lehrerseminars). Po śmierci Woikowskiego von Biedau w 1912 roku wiele spośród najcenniejszych eksponatów zostało przejętych przez Muzea w Nysie, Gliwicach, Raciborzu i Bytomiu. 1 maja 1928 roku połączono zachowane zbiory z izbą regionalną, która utworzona została po pierwszej wojnie w gmachu wspomnianego seminarium. Wówczas utworzono nowe Heimatmuseum, dyrektorem którego został Josef Strecke, rektor Szkoły Podstawowej. W pierwszym okresie istnienia zbiory prezentowano na poddaszu w szkole, następnie - w budynku starej remizy strażackiej, w sąsiedztwie kościoła klasztornego.
Wiosną 1932 roku zbiory powiększono o składającą się z przeszło 3000 eksponatów kolekcję w postaci obrazów, map i książek, które sprezentował dyrektor szkoły dr Rhein. Stanowiły one liczące 130 lat zbiory seminarium, stanowiące pomoc dydaktyczną. Do głównych zbiorów Muzeum należało archiwum, które liczyło bogata kolekcję książek i prasy regionalnej. Mała przestrzeń, trudności ekspozycyjne i wciąż zwiększające się zbiory, były przyczyną przeniesienia siedziby Muzeum w nowe miejsce. Uroczysta otwarcie Bramy Zamkowej miało miejsce 12 listopada 1932 roku, w którym nieprzerwanie pełniło swoja funkcję do 1945 roku. Josef Strecke zmarł 24.5.1935. Nowym dyrektorem Muzeum został Alfred Kosian, zasłużony nauczyciel i publicysta, autor monografii Głogówka. W 22.11.1937 siedzibę Muzeum przeniesiono do klasztornego Refektorium.
Powojenna historia Muzeum rozpoczyna się w latach siedemdziesiątych. Z inicjatywy Towarzystwo Miłośników Głogówka, 22. lipca 1975 roku, zorganizowano nowe Muzeum Regionalne w czterech pomieszczeniach parterowej części zamku dolnego. Muzeum w początkowym okresie reaktywacji zajmowało się przede wszystkim ratowaniem od zniszczenia dawnych narzędzi i strojów gospodarstwa domowego, promowaniem wiedzy o regionie. Już we wrześniu 1976 roku Społeczny Komitet Odbudowy i Zagospodarowania Zamku w Głogówku postanawia przy istniejącym Muzeum Regionalnym utworzyć Muzeum Jana Cybisa, jako Oddziału Muzeum Śląska Opolskiego w Opolu. Na kierownika powołano mgr Alberta Szyndzielorza. Kolekcja prezentowała bogate zbiory ponad 80 obrazów olejnych i ponad 800 szkiców, rysunków i akwarel Cybisa. Lokacja zbiorów znanego polskiego malarza w zamku miała w zamierzeniu przyciągnąć uwagę Warszawy i ułatwić wsparcie remontu ze strony Ministerstwa Kultury i Sztuki.
W następnym czasie stopniowo organizowano zbiory. W 1977 roku utworzono w Bramie Zamkowej Salę Rafała Urbana oraz wyremontowano pomieszczenie dawnej biblioteki zamkowej, w której powstała sala koncertowa imienia Ludwika van Beethovena.
Zbiory Jana Cybisa powróciły do Opola w 1993 roku. Głogóweckie Muzeum Regionalne uległo stopniowym przekształceniom administracyjnym, zmieniając także profil działalności. W latach 1997-2007 jego dyrektorem była mgr Barbara Grzegorczyk. W tym czasie powstawały nowe ekspozycje tematyczne, związane z Oppersdorffami, pobytem króla Jana Kazimierza w Głogówku, jak również Izba u Starki, ukazująca w części wystawy etnograficznej bogaty zbiór wyposażenia kuchni z czasu międzywojennego. Główny nacisk postawiony został przede wszystkim na organizację życia kulturalnego w mieście.